بحران چین و ایران
امیر مقامی در مقاله ای در صدای عدالت نوشته در حالی که بحران چین و مسلمانان را فراگرفته باید پرسید دولت ایران چه کرده است؟ تنها خبری که تاکنون اعلام شده است رایزنی تلفنی وزیر امور خارجه با دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی است، در حالی که چین نه عضو اصلی این سازمان است و نه حتی عضو ناظر. یا این که وزیر امورخارجه در تماس تلفنی با همتای ترک خود سرکوب مسلمانان را "محکوم" کرده . اما هنوز خبری از واکنش جدی و مؤثر دولت ایران و اعتراض به دولت چین نیست!
نویسنده مقاله صدای عدالت اضافه کرده دولت ایران طی سی سال گذشته در موارد متعددی نسبت به نقض حقوق مسلمانان در اروپا و خاورمیانه هشدار داده. پس اگر این پرسش پیش آید که اصلاً دولت ایران به چه حقی می تواند از نقض حقوق مسلمانان در چین انتقاد کند؟ مگر این از مسائل داخلی چین نیست؟ و مگر دولتها حق دخالت در امور داخلی یکدیگر دارند؟ پاسخ هر سه پرسش این است:اصولاً کشورها اصولاً حق ندارند در امور یکدیگر دخالت کنند اما وقتی سخن از نقض حقوق بشر به میان می آید وصعیت فرق دارد.
از جمله تحولات دیروز در موضوع بحران چین و سکوت دولت ایران سخنان دبیر سیاسی هیات موتلفه اسلامی بود که روزنامه های هوادار دولت منعکس کرده اند، در آن جا حمید رضا ترقی شورش مسلمانان چینی را تحریک آمریکا برای انقلاب مخملی خوانده و گفته دولت نباید از آن ها دفاع و در امور داخلی چین دخالت کند.
مردم سالاری در سرمقاله خود به همین موضوع پرداخته و نوشته نگارنده نمی خواهد ارتباط حسنه حزب اسلامی موتلفه و حزب کمونیست چین یا شرایط خاص کشورمان در عرصه بین المللی و امتیاز وتوی چین در شورای امنیت سازمان ملل را دلیل اصلی این اظهار نظر ایشان قلمداد کند و شاید اصلا در شرایط فعلی نباید به دنبال دلایل سیاسی چنین اظهار نظری رفت اما ای کاش در نظر آقای ترقی و شاید برخی از همفکران ایشان آمریکا اینقدر ابهت و شکوه نداشت که بتواند مسلمانان چینی را برای داشتن قرآن و انجام واجباتی نظیر حج علیه دولت وادار به شورش کند.
سرمقاله این روزنامه.با اشاره به کشتن شدن یک زن مصری در آلمان و واکنش انجام شده مقامات ایرانی که به دلیل اتفاقات پس از انتخابات از شدت وغلظت خاصی برخوردار بود نوشته این دفاع دارای مبانی قابل دفاع شرعی و حقوق بشری است اما آیا واقعا اگر در کشوری مانند چین این اتفاق رخ می داد آیا صدای اعتراض امثال ایشان بلند می شد؟ آیا آزادی داشتن کتاب قرآن و رفتن به حج مانند حفظ حجاب از واجبات مسلمانی نیست؟
حیات نو که روز گذشته در سرمقاله خود از بی اعتنائی دولت به بحران مسلمانان در چین انتقاد کرده بود امروز نامه ای را به چاپ رسانده که نویسنده آن ضمن پذیرش این انتقاد نوشته شبیه به آنچه در چین به وقوع پیوسته طى هفته‌هاى اخیر در منطقه کشمیر هم رخ داده است و متاسفانه دولت جمهورى اسلامى و حتى رسانه‌هاى رسمى ایران از پرداختن به آن پرهیز کرده‌اند، در حالی که جمعیت کثیرى از مردم کشمیر شیعه هستند.
اشغال های تغییر خواهسرمایه تیتر اصلی خود را به این سخن سردار رویانیان رییس راهنمائی و رانندگی اختصاص داده که گفته یک عده آشغال می گویند رهبر نظام و قانون را باید تغییر داد.
این روزنامه در گزارشی با اشاره به گفته چند روز پیش فرمانده ناجا که «بلوار کشاورز به بالا منطقه بحران است» نوشته تحلیلگران مستقل مسائل اجتماعی معتقدند نخستین گام برای تلطیف وضعیت بحران «عدم تحریک» حریف مقابل است.
به نوشته سرمایه حتی اگر افراد مورد نظر رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی کشور وجود خارجی داشته باشند، زیبنده یک مقام انتظامی جمهوری اسلامی نیست که با چنین ادبیاتی آنها را مخاطب قرار دهد چنان که پروفسور محمود آخوندی حقوقدان برجسته با «غیرقانونی» خواندن استفاده از کلمات توهین آمیزی چون «آشغال» در سخنان مسوولان گفته متاسفانه هم اکنون کسانی در راس کار هستند که نه به ارزش های اجتماعی اهمیتی می دهند و نه اطلاعی از حد و حدود حقوقی و قانونی خود دارند.
دولت و منقدانش
آفتاب یزد در سرمقاله خود به اقداماتی اشاره کرده که دولت انجام می دهد تا شرایط کشور را طبیعی جلوه داده و نشان دهد که همه چیز به حالت طبیعی برگشته است، از جمله آن که با چه اصراری می خواستند از مراجع تقلید تبریک و ابراز خوشحالی دریافت دارند اما امکان پذیر نشد این مسئله تا آنجا پیش رفت كه برخی رسانه‌های حامی دولت، حریم مراجع را مورد حمله قرار دادند كه چرا پیروزی احمدی‌نژاد را تـبـریـك نگفته‌اند! در واقع می‌توان گفت حامیان صددرصدی روند انتخابات به دنبال ارائه دلیلی برای اثبات افزایش هم زبانی با خود بودند اما عدم همراهی بسیاری از سیاستمداران، علما، دانشگاهیان و احزاب مختلف با آنها، دلیل دیگری شد كه حقانیت معترضان انتخاباتی را ثابت می‌كرد.
به نوشته سردبیر آفتاب یزد با گذشت یك ماه از انتخابات، اكنون نه تنها دلـیلـی بر ترجیح سخن موافقان دولت بر ادعای حامیان موسوی و كروبی مشاهده نمی‌شود بلكه ادامه سكوت برخی از چهره‌های سرشناس و افزوده شدن معترضان ساكت دلایل تازه به نفع معترضان به دست داده و هر دلایل معترضان، قوی‌تر و محكمه‌پسند‌تر از ادعاهای هواداران دولت می شود.
در ادامه این مقاله آمده اكنون نوبت طرف مقابل است تا با خروج از كلیشه‌هایی كه در یك ماه اخیر مورد استفاده قرار گرفته است دلیل قانع‌كننده‌ای ارائه نماید تا حداقل افرادی از طرفداران قبلی خود در جناح اصولگرا را به جمع حامیان فعلی روند انتخابات بیفزایند. این گروه نباید فراموش كنند كه بستن یك پرونده در ذهن ایرانیان هوشمند و نجیب، به اندازه بستن ظاهری پرونده توسط بازكنندگان ذی‌نفع آن، آسان نیست؛ اگرچه ممكن است برخی مصلحت اندیشی‌ها موجب تمكین عده‌ای از افراد شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر