اعتراض زيرزمينی : روزآنلاین

شنبه ۲۰ تير ۱۳۸۸

مقاله اکونوميست درباره ناآرامی های ایران

اعتراضی که زيرزمينی شد

دانشجويان ايرانی عليرغم سرکوب اخير توسط نیروهای امنیتی، در جستجوی راه های هوشمندانه ای برای ادامه مسيردموکراسی هستند؛ سعی و تلاشی که سخت و مشکل است. با ممانعت از فعاليت خبرنگاران آژانس های خبری مختلف، تقریبا تمام روزنامه نگاران خارجی و نيز شبکه های ارتباطی از ماجرا دور نگه داشته شده اند.

وب سایت هایی نظير بی بی سی فارسی و فیس بوک مسدود شده اند و جلوی سیستم ارسال پيام کوتاه تلفن همراه گرفته شده است. دولت به طور اتفاقی از تعطیل عمومی خبر می دهد و مردم را به دلیل "آلودگی هوا" از حضور در خیابان ها برحذر می دارد. نيروهای امنيتی با لباس شخصی، رهگذران و به خصوص جوانان را در چهار راه ها متوقف می کند و به تفتیش کارت شناسائی و وسائل شخصی شان دست می زند. ارتباط ميان تهران و سایر شهرهای این کشور نيز با مشکلاتی روبرو شده است. گزارش هائی ازبازداشت دانشجويان در دانشگاه اصفهان، پايتخت سابق کشور، به گوش می رسد.

مسوولان، دانشگاه تهران را که سرمنشاء انقلاب سال ۱۹۷۹ بود، بسته اند. اين دانشگاه ماه گذشته شاهد درگيری خونین پلیس با دانشجویان بود. اکنون ماموران امنیتی با چهره هایی عبوس و گرفته در برابر در ورودی دانشگاه مستقر شده اند و به درهای دیگر دانشگاه هم قفل و زنجير زده اند. تنها عده معدودی از استادان و دانشجويانِ مورد علاقه مقامات اجازه ورود به اين دانشگاه را دارند.

امتحانات نهایی تا شهريور به تعویق افتاده و اين درحالی است که بخشی از امتحانات پيش تر در ماه گذشته برگزار شده بود. نوشته های روی ديوار که در حمايت از ميرحسين موسوی نامزد معترض انتخابات به چشم می خورد، از دیوار ها پاک شده و جای آن را یک تصوير بزرگ سفارشی دولت از مجسمه آزادی گرفته که در آن، به سوی زنان و کودکان بی پناه سنگ پرتاب می شود. ساير مراکز آموزشی نظير دانشگاه امیر کبیر و شریف هم تعطيل شده اند.

بسیاری از دانشجویان می گويند همه چیز از دست رفته است. یکی از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی می گويد: "اول، عصبانی بودم، بعد سرخورده شدم و حالا فقط احساس خلأ می کنم." یکی از فارغ التحصیلان جديد دانشگاه علم و صنعت نيز می گويد او و همکلاسی هایش نااميد شده اند. بدتر از همه، نوعی احساس شک و بدبينی است که در فضا پراکنده شده است. شمار قابل توجهی از دانشجویان به ازای پيوستن به شبه نظاميان بسيج، پاداش ورود به دانشگاه را دريافت کرده اند. به همين دليل، محوطه دانشگاه پر از خبرچین های حکومت است. دانشجویان از گفتگو با خارجی ها بيم دارند و بعضی حتی از نگاه کردن به آنها هم هراسان هستند.

دولت با تهدید به استفاده از قدرت مرگبار در مقیاس گسترده، بسياری از جوانان را مرعوب کرده است. دولت ايران، کشته شدن عده ای از مردم را تأييد کرده است. طرفداران حقوق بشرمی گويند در سراسر کشور بیش از دو هزار نفر بازداشت شده اند. اين عده شامل صدها چهره سرشناس مرتبط با میرحسین موسوی و دو رئيس جمهور سابق، محمد خاتمی و اکبر رفسنجانی، است که به مخالفت عليه محمود احمدی نژاد و مراد او، آیت الله علی خامنه ای، پرداختند. رئيس پليس تهران از بازداشت بيش از 1000 نفر در تهران سخن گفته است. به گفته او، بيش از دو سوم اين عده از حبس آزاد شده اند.

در چنين شرايطی، جنبش هابه تدریج زیرزمینی می شوند. معترضان امروزی به نوشتن شعارهای ضد دولتی بر روی اسکناس و پاشيدن شبانۀ رنگ سبز بر سطح خیابان ها ادامه می دهند. آنها به جای استفاده از رنگ سبز که فروش آن به دقت از سوی مقامات کنترل می شود، با مخلوط کردن رنگ های آبی و زرد، رنگ سبز را می سازند.

تا کنون هيچيک از اين روش ها، پيامد قابل توجهی نداشته است و به نظر می رسد زندگی در تهران به حالت عادی بازگشته است. ترافيک دوباره ظاهر شده و پارک ملت تهران مملو از خانواده های ايرانی است. کافی شاپ ها هم پذيرای جوانانی شده که به خوش و بش مشغول اند.

با اين حال، در زیر این نمود ظاهری، بازی موش و گربه در جريان است. دولت همچنان در تنگنا است و نسبت به از سر گیری تظاهرات نگران است. به زودی چهلمین روز درگذشت ندا آقا سلطان، نماد جنبش سبز که در جريان تظاهرات تهران به قتل رسيد، از راه می رسد. همچنان ایميل های دعوت به برپائی تظاهرات در چرخش هستند. اگرچه دامنه اعتراضات خیابانی فروکش کرده اما پايان نيافته است. اکنون حال و هوای «صبر و شکيبائی» در ميان دانشجويان و شهروندان ايرانی حکمفرماست.

منبع: اکونوميست- 9 ژوئيه

http://www.economist.com/world/mideast-africa/displaystory.cfm?story_id=13988558